মৰমৰ মৌ...
মৰম ল'বি.
আশা কৰো নেদেখাজনৰ কৃপাত সকলো কুশলে আছ.
কোনোদিনেই নকও বুলি ভবা কথাবোৰ আজি তোক কম বুলিয়ে চিঠিখন লিখিছো.
মই জোনো চিঠিখন পঢ়ি তই হাহিঁ দিবি, কাৰণ শব্দৰ ভূলবোৰ মই আজিও শুধৰাব নোৱিৰিলোঁ.
ক'ৰপৰা আৰম্ভ কৰো ধৰিবই পৰা নাই অ'.
তিনিটা শব্দ বুকুত লৈ যোৱা ত্ৰিচবছৰ এনেকৈয়ে আছো. বৰ কষ্ট, বৰ কষ্ট অ'.
তইটো জান', ভালপোৱা কথাবোৰটো আৰু আনক ক'ব নোৱাৰি.
মৌ,
আজি তোক ভালপোৱাৰ কথাবোৰ ক'ব মন গৈছে. অ' কেৱল তোক ক'বৰ মন গৈছে.
তই বুকুত মেঠনি মাৰিবলৈ নিশিকাৰ পৰাই তোক মই ভাল পাবলৈ শিকিলো.
লুকাভাকু খেলা দিনৰে পৰা তোক ভাল পাবলৈ শিকিলো.
হযতো যোৱা বাইশবছৰে মই তোকে ভালপাই আহিছো.
এটা কথা কি জান মৌ,
ৰজা ৰাণীৰ সপোন দেখো ৰাতি ৰাতি, হয়তো সৰুতে ৰজা ৰাণী খেলাতো মোৰ ভূল আছিল.
বাৰু যিহওক, মনৰ কথাটো ক'লো ক'লো আৰু. কোৱাৰ বাবে যদি বেয়া পাৱ তথাপিও চিঠিৰ উত্তৰ দিবলৈ নাপাহৰিবি. আৰু এইটো কথাই যাতে আমাৰ সম্ভন্ধটোত কোনো প্ৰভাব নেপেলায় তাৰ প্ৰতি চকু ৰাখিবি.
চিঠিখন পঢ়ি তই হাহিঁবলৈ নাপাহৰিবি.
আজিলৈ এৰিলো
ভালে থাকিবি.
ইতিত
পপীয়া তৰা চিঙিবলৈ যোৱা গা'ৱলীয়া সেই অচিনাকী ল'ৰাটো.